Wordt de kerk van Rooierheide gesloopt? Wordt ze verkocht? Verhuist alles naar het centrum? Niets van dit alles! De volgende bijdrage wenst iedereen correct te informeren over de plannen rond de H.Hartkerk van Rooierheide. Daartoe is echter eerst een kort woordje geschiedenis nodig.
In 1933 werd de huidige neo-romaanse kerk gebouwd door de Paters Passionisten. Hieraan was een opleidingsinstituut voor novicen, toekomstige paters-priesters, verbonden. Om deze laatsten toe te laten hun dagelijkse mis te celebreren kreeg de H.Hartkerk vier zijaltaren en tegelijk een groot koor om de novicen de mogelijkheid te bieden samen deel te nemen aan de dagelijkse gezamenlijke gebeden. Het gebouw dat vreemde bezoekers verrast door zijn omvang en zijn perfecte staat van onderhoud, bestaat uit een centrale beuk van 16 m breed en 16 m hoog met telkens een kleinere zijbeuk en een groot koor. Het telt acht dwarsbeuken van telkens 8 m breed.
In 1958 werd de zelfstandige parochie van het H.Hart Rooierheide opgericht, die in 1962 door de staat erkend werd. Ondertussen was ook het noviciaat gesloten.
Het Tweede Vaticaans concilie (1962-1968) maakte een einde aan de scheiding tussen priesterkoor en gelovigen. In Rooierheide werd daarom een verhoog in de eerste twee dwarsbeuken geplaatst met daarop een nieuw houten altaar. Zo verloor het koor met zijn prachtig vloermozaïek zijn functie en ontstond een enorme lege ruimte, die toch moest onderhouden en verwarmd worden. Daar kwam nog bij dat sinds de jaren ’80-’90 de deelname aan de religieuze diensten snel achteruit liep. Kortom de kerk was te groot geworden.
Dit laatste fenomeen deed zich voor in gans Vlaanderen. Daarom drong de Vlaamse Regering aan op een nieuwe of bijkomende invulling van de kerkgebouwen: een taak voor de kerkfabrieken.
Toen bleek dat de Diepenbeekse Sint-Vincentiusvereniging[i] nood had aan een nieuwe, goede en kwaliteitsvolle behuizing voor zowel haar voedings- als haar kledingafdeling, werd naar het kerkgebouw gekeken. Zou hier een oplossing voor twee problemen liggen?
Na het nodige studiewerk en overleg met de gemeentelijke instanties ging iedereen akkoord: dit was het ei van Columbus. Het huidige altaar zou in het koor komen en de stoelen in de kerk zouden naar voor schuiven. Zo blijft de ruimte voor de erediensten dezelfde en komen de laatste twee dwarsbeuken vrij. Hierdoor ontstaat, mits de nodige voorzieningen, op het gelijkvloers een ruimte van 150 m2 voor de voedingsafdeling. Door de creatie van een verdieping met aangepaste lift vindt ook de kledingafdeling een aangepaste ruimte. De huidige hoofdingang dient dan voor de Sint-Vincentiusverening en in het portaal kan kleding afgegeven worden. De ‘nieuwe’ kerk en Sint-Vincentius worden gescheiden door een esthetisch verantwoorde wand. Hierin wordt de communiebank verwerkt en vier heiligenbeelden krijgen er een plaatsje tegen, o.m. de H. Barbara, patrones van de mijnwerkers.
Na deze aanpassingen blijft het grote roosvenster grotendeels vrij en zichtbaar vanuit de “nieuwe” kerk, een nieuwe hoofdingang wordt aangebracht in de rechterzijmuur en een brede toegangsweg wordt aangelegd, er komt een gehandicaptentoilet, de verwarming wordt herbekeken en naar alle waarschijnlijkheid wordt de huidige installatie versterkt met een elektrische installatie gevoed door zonnepanelen. Over de akoestische kwaliteit van het gebouw na de aanpassing wordt gewaakt door een gespecialiseerd bureau.
Zo krijgt de lokale Sint-Vincentiusvereniging een nieuwe goed uitgeruste thuis om de steeds grotere groep gezinnen die op haar een beroep doen, in alle discretie nog beter te kunnen helpen. Tegelijk krijgt een gedeelte van de H.Hartkerk terug een zinvolle invulling zonder verlies aan ruimte voor de religieuze diensten. Het bisdom Hasselt gaf dan ook reeds zijn goedkeuring aan dit project.
De kerkfabriek dankt ten zeerste het Diepenbeekse gemeentebestuur voor de bijzonder vlotte samenwerking en tevens het bisdom Hasselt voor de verkregen goedkeuring om dit project ten bate van de Gemeenschap van Rooierheide te realiseren.
Op zondag 5 mei worden de plannen voorgesteld en staan de leden van de kerkraad ter beschikking voor toelichting. Ze blijven nadien uitgehangen zodat iedereen er rustig kennis van kan nemen.
Copyright: Met dank aan de kerkraad en auteur professor Willy Clijsters voor de toestemming van publicatie
